Αντώνης Λουδάρος: Ο άνθρωπος πίσω από τον ηθοποιό – ένα μάθημα αλήθειας στη ΔΕΛΤΑ 360

Ο Αντώνης Λουδάρος επισκέφθηκε την Ανώτερη Σχολή ΔΕΛΤΑ 360 στη Θεσσαλονίκη και μέσα σε λίγα λεπτά κατάφερε να γεφυρώσει την απόσταση ανάμεσα στη σκηνή και το αμφιθέατρο. Άμεσος, προσιτός και βαθιά ανθρώπινος, μίλησε στους σπουδαστές δημοσιογραφίας, υποκριτικής και σκηνοθεσίας, μετατρέποντας την ομιλία του σε μια εξομολόγηση, γεμάτη αλήθεια.

Με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια αποκάλυψε πως, αν γύριζε τον χρόνο πίσω, ίσως να διάλεγε το επάγγελμα του παιδαγωγού,όχι επειδή μετάνιωσε την πορεία του, αλλά επειδή αγαπά βαθιά τα παιδιά και το παιδί μέσα του. Ο «μικρός Αντώνης», όπως τον αποκαλεί, είναι ζωηρός και επαναστατικός: τον βάζει να στολίζει το σπίτι για τα Χριστούγεννα από αρχές Σεπτέμβρη και να ξεστολίζει τον Νοέμβρη, αλλάζοντας κάθε φορά το concept. «Τον πάω βόλτες, του μιλάω, του λέω να μη φοβάται», είπε, γεμίζοντας την αίθουσα με γέλια και συγκίνηση.

Αναφερόμενος στη ζωή, τη χαρακτήρισε ως μια «αμερικάνικη ταινία δράσης – ACTION», υπογραμμίζοντας ότι ο καθένας μας είναι ο πρωταγωνιστής της δικής του ιστορίας. Μεγαλωμένος σε μια θρησκευόμενη, ελληνική οικογένεια, μίλησε ανοιχτά για τους φόβους και τις ενοχές που συχνά κληροδοτούνται στα παιδιά από υπερπροστατευτικότητα. «Οι γονείς θα έπρεπε να μας λένε: βγες, περπάτα, κολύμπα, δείξε το φως και τα ταλέντα σου», τόνισε.

Δεν δίστασε να αναφερθεί στις απογοητεύσεις που έχει βιώσει, επιλέγοντας όμως να κρατά το δικό του θετικό μότο: «Δεν έχει σημασία ποιοι θα σε απογοητεύσουν, αλλά ποιοι θα σε γοητεύσουν σε αυτή τη ζωή».

Σε ερώτηση για το τι τον οδήγησε στην υποκριτική, χαμογέλασε και απάντησε: «Έγινα ηθοποιός γιατί περνούσα καλά. Να πηγαίνετε πάντα εκεί όπου σας θέλουν πολύ».

Μίλησε επίσης για την εμπειρία του στο voice acting, αποκαλύπτοντας πως οι πρώτες του ηχογραφήσεις για τη Disney ήταν «τρομερά δύσκολες». Παρά το άγχος και το βάρος του τίτλου του «πετυχημένου ηθοποιού», συνέχισε τις πρόβες μέχρι που μια μέρα «το έκανε τσακ μπαμ».

Σε άλλη ερώτηση, σχετικά με το αν ξεχνά τα λόγια στη σκηνή, απάντησε αυθόρμητα: «Τα ξεχνάω μονίμως!». Εξήγησε ότι ο πανικός είναι φυσιολογικός, ειδικά στα πρώτα χρόνια ενός ηθοποιού και ακόμη πιο έντονος σε έναν μονόλογο.

Και τότε, ήρθε ίσως η πιο ουσιαστική του τοποθέτηση:
Ο Αντώνης Λουδάρος αποκάλυψε πως ο ύψιστος σκοπός του στη σκηνή είναι ένας: να μην νιώσει ο θεατής ότι τον κορόιδεψε ή τον πρόδωσε. Θέλει, όπως είπε, ο κόσμος που έρχεται να τον δει να φεύγει έχοντας πάρει κάτι αληθινό.
«Αν μετά την παράσταση πάνε για καφέ ή ποτό και συζητήσουν το έργο, αυτό για μένα είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση», τόνισε.

Όταν ρωτήθηκε αν θεωρεί τον εαυτό του πετυχημένο ηθοποιό, απάντησε με μια σπάνια απλότητα που σιώπησε την αίθουσα:
«Δεν με νοιάζει να είμαι πετυχημένος ηθοποιός. Θέλω να είμαι πετυχημένος άνθρωπος. Πιστεύω πως όλοι ήρθαμε σε αυτή τη γη με μια αποστολή. Ο καθένας μας έχει το δικό του προσωπικό φως».

Η ομιλία του στην Ανώτερη Σχολή ΔΕΛΤΑ 360 δεν ήταν απλώς ένα μάθημα υποκριτικής. Ήταν ένα μάθημα ζωής από έναν άνθρωπο που δεν φοβάται να δείξει την ευαισθησία, το χιούμορ και το φως του!