Στέφανος Διαμαντόπουλος: Η «μαγεία» του πειρατικού ραδιοφώνου υπάρχει και σήμερα - Το μόνο που έχει αλλάξει είναι η ψηφιοποίηση!

Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου σήμερα και όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί γιορτάζουν την ελευθερία της έκφρασης!

Υπό το πρίσμα αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας Ραδιοφώνου ο ιδρυτής και συνιδιοκτήτης του Ομίλου Ράδιο Θεσσαλονίκη, δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός Στέφανος Διαμαντόπουλος μιλά στο blog του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360 για το ρόλο του ραδιοφώνου από την εποχή του πειρατικού ερασιτεχνικού ραδιοφώνου έως σήμερα!

Κύριε Διαμαντόπουλε, από το πειρατικό ερασιτεχνικό ραδιόφωνο στο νόμιμο και επαγγελματικό. Τι άλλαξε για εσάς;

Άλλαξα εγώ. Άλλαξε ο κόσμος. Έχουνε περάσει περισσότερα από 30 χρόνια. Σήμερα είμαι 62 χρονών. Όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία ήμουν σχεδόν παιδί, αυτό και μόνο είναι αρκετό. Στα τόσο χρόνια άλλαξα εγώ, αλλά και οι συνθήκες. Βέβαια το περιεχόμενο της επικοινωνίας παραμένει το ίδιο και νομίζω ότι θα παραμείνει όσο χρόνια και αν περάσουν, καθώς είναι μια βασική ανάγκη και για τον άνθρωπο, αλλά και για την λειτουργία της κοινωνίας, με ότι συνεπάγεται αυτό.

Έχει χάσει λίγη από την «μαγεία» και την «γοητεία» που είχε τότε το ραδιόφωνο;

Όχι! Αν ήμουνα σήμερα 18 χρονών, θα είχε ίσως και περισσότερη μαγεία. Εμείς αλλάζουμε και καθώς η γνώση και η εμπειρία της ζωής μας κάνει να καταλαβαίνουμε τα πράγματα καλύτερα, σε ένα βαθμό αλλοιώνει ή μάλλον λειαίνει την «μαγεία». Η γνώση κάνει την ζωή μας πιο πρακτική. Όταν δεν ξέρουμε, μας δίνεται η εντύπωση της «μαγείας».

Δηλαδή παλιότερα, όταν επικρατούσε η «πειρατεία» στο ραδιόφωνο, αν γνωρίζαμε όσα γνωρίζουμε σήμερα, δεν θα ήτανε τόσο «ιδανικό» στο μυαλό μας;

Ναι! Αν εξαιρέσεις, ότι τότε ήτανε παράνομο να εκπέμπει κανείς. Πλέον λόγω της ψηφιοποίησης μπορεί να εκπέμπει ο καθένας! Αν εξαιρέσεις λοιπόν την παρανομίας της τότε εποχής, νομίζω ότι σε όλα τα υπόλοιπα δεν υπάρχει σημαντική διαφορά.

Τώρα πια το ραδιόφωνο είναι και ενημερωτικό μέσο, αλλά μπορεί να φτάσει στα αφτιά πολύ περισσότερων ανθρώπων. Το κοινό το προτιμά ως πηγή ενημέρωσης;

Δεν είμαστε πια μόνο στο ραδιόφωνο. Πλέον τα μέσα είναι mutli-media και είμαστε παντού. Κακώς κάποιος υπολογίζει μόνο την τηλεόραση. Μια εκπομπή μπορεί να γίνει από podcast, βίντεο στο youtube, μέχρι κείμενο και να δημοσιοποιηθεί στα social media. Είναι multi-media όλη η ζωή μας!

Άρα και το ραδιόφωνο ακολουθεί τους ρυθμούς της εποχής; Έχει εκσυγχρονιστεί;

Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι το μόνο που έχει αλλάξει είναι η ψηφιοποίηση. Δηλαδή, η δυνατότητα της τεχνολογίας να μας δώσει μεγάλο όγκο πληροφορίας. Αυτό που έκανα εγώ στα 17, σα μια μαγική στιγμή επικοινωνίας, μπορεί να το κάνει και τώρα ένας πιτσιρικάς μέσω Skype. Να αφιερώσει τραγούδια με τους φίλους του, να αγαπήσει, να απογοητευτεί. Αυτή η εντύπωση που έχουμε πως κάτι έχει αλλάξει, είναι μόνο στη χρήση της τεχνολογίας, η οποία μας δίνει πολλαπλές δυνατότητες και έχει κάνει όλο τον κόσμο ένα!

Το τραγούδι που μετέδιδα εγώ το 1976, τί διαφορά έχει από αυτό που κάνει σήμερα κάποιος σε ένα webradio; Αν εγώ μιλήσω εκείνη την ώρα στο τραγούδι και το αφιερώσω σε μια παρέα που ακούει από την Νέα Υόρκη, η μόνη διαφορά του τότε με το τώρα, είναι πως πια μπορούν να με ακούσουν και στην Νέα Υόρκη.

Η ουσία της επικοινωνίας δεν έχει αλλάξει!

Ράδιο Θεσσαλονίκη λοιπόν. 35 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας. Ένας από τους μεγαλύτερους σταθμούς της Β. Ελλάδος.

Το μεγαλύτερο μέσο, με την μεγαλύτερη ιστορία και ακροαματικότητα. Παρ’ όλο που αφορά εμένα και μια ομάδα ατόμων που εξελίσσεται μέσα στα χρόνια, μιλάμε για ένα θαύμα της επικοινωνίας. Αποτελεί ένα σημείο αναφοράς της Θεσσαλονίκης σε κάθε επίπεδο και ένας μεγάλος οργανισμός αυτή την στιγμή.

35 χρόνια είναι μια ολόκληρη ζωή, θα χρειάστηκε κόπος, χρόνος και αφοσίωση για να το κρατήσετε ζωντανό και να φτάσετε την κορυφή.

Εννοείται! Είναι ένας χώρος που πρέπει να τον υπηρετήσεις, αλλά και να θέλει να τον υπηρετήσεις. Να έχεις το ταλέντο, να εξελιχθείς, να μελετήσεις, να παρακολουθείς τις εξελίξεις. Στο τομέα το δικό μας χρειάζεται η αξιοπιστία, μάχες καθημερινές και η εγκυρότητα με την οποία επιμένει κανείς να διαχειρίζεται ακόμη και τα λάθη του. Γιατί κακά τα ψέματα στην πρώτη γραμμή, είναι μοιραίο κάποια στιγμή να κάνεις και λάθος.

Άρα συνταγή για την επιτυχία δεν υπάρχει;

Δεν υπάρχει! Υπάρχει η μαγεία του να συνεργάζομαι και να διαλέγω την στιγμή να αρπάξω το τρένο που περνάει από μπροστά μου. Βέβαια τίποτα δε γίνεται αν δεν αφοσιωθείς στον στόχο σου και δεν το παλέψεις.

Οπότε πρώτον και κύριον είναι η αφοσίωση;

Ναι! Και να σε θέλει και το αντικείμενο όμως. Το αντικείμενο μας είναι κάτι που εξελίσσεται πολύ γρήγορα. Θέλει συνεχή εκπαίδευση και προσπάθεια.

Σίγουρα κάποιος που είναι στην κορυφή έχει να αντιμετωπίσει κατά καιρούς και τον αθέμητο ανταγωνισμό «αντιπάλων», τον φθόνο, τις τρικλοποδιές. Το έχει βιώσει προσωπικά;

Ο χώρος μας είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Εννοείται πως υπάρχουν χτυπήματα κάτω από την μέση. Αλλά να σας πω την αλήθεια; Για μας που περάσαμε τα χρόνια της παρανομίας, δηλαδή λειτουργήσαμε σε ένα πολύ σκληρό, δύσκολο και αδιέξοδο περιβάλλον, θεωρώ ότι μπορούμε να βρούμε τον τρόπο να ανταπεξέλθουμε στις αντιξοότητες του σκληρού ανταγωνισμού, αλλά και του «νοθευμένου» ανταγωνισμού, που πολλές φορές προκύπτει από συνθήκες και καταστάσεις εξουσίας.

Εμείς βρεθήκαμε πολλές φορές απέναντι στα πράγματα και σαν δημοσιογράφος χρειάστηκε να βρεθώ απέναντι σε καταστάσεις. Διαφορετικά δεν έχει αξία η μάχη που δίνουμε. Εκ των συνθηκών βρισκόμαστε μέσα σε ένα σύστημα λειτουργίας του πολιτεύματος, πολλές φορές όμως πρέπει να βρεθούμε απέναντι του. Υπάρχουμε για να ελέγχουμε την εξουσία, όχι για να γίνουμε μέρος αυτής.

Αν φας και δυο «γροθιές» εκεί που δεν το περιμένεις, δεν χάθηκε ο κόσμος. Κοίταξε να συνέλθεις και να «πολεμήσεις» αν έχεις δίκαιο!

Υπήρξε στιγμή που είπατε: «Τέλος, εγώ αποσύρομαι»;

Όχι ακόμα! Αλλά αν δω ότι δε με θέλει άλλο ή δεν μπορώ να ανταπεξέλθω, γιατί είναι πολύ δύσκολη η πρώτη γραμμή, νομίζω ότι θα πρέπει να κάνω πίσω. Υπάρχει νέος κόσμος που έχει δυνατότητες, δυναμική και ίσως ξέρει και περισσότερα από μας, που έχουμε πλέον παλιώσει στην υπόθεση.

Αν λοιπόν ερχόταν κάποιος νέος, που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο, και σας ζητούσε μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

«Μάθε παιδί μου γράμματα». Ανθρώπινες σχέσεις, τέχνες, επιστήμες. Να μάθει γράμματα και να καταφέρει όλα αυτά να τα επικοινωνήσει.

Κλείνοντας, ποια είναι η γνώμη σας για τις συνθήκες που επικρατούν τώρα πια στο Ελληνικό Ραδιόφωνο;

Νομίζω ότι μιλάμε πλέον για τα media. Έχω πάψει να μιλάω πια για ραδιόφωνο. Νομίζω ότι είμαστε μπροστά σε σημαντικές αλλαγές. Ο κόσμος έχει πάει στην επόμενη φάση. Ζούμε σε μια εποχή δικτύου και σιγά σιγά το ξεπερνάμε και αυτό και πάμε σε άλλες διαστάσεις επικοινωνίας. Το θέμα είναι να είναι ελεύθερο το δίκτυο. Να είναι ελεύθερες οι γραμμές. Είμαστε όλοι διασυνδεδεμένοι και τα κλειδιά αυτής της διασύνδεσης είναι στα χέρια ολίγων ισχυρών. Αυτό κρύβει μια μεγάλη επικινδυνότητα, εάν δεν λειτουργεί το πολίτευμα.

Ευχαριστούμε θερμά, τον κ. Στέφανο Διαμαντόπουλο, για τον χρόνο που μας αφιέρωσε και την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη την οποία μας παραχώρησε!!