Άνθρωποι με ειδικές ικανότητες!

Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Χαϊνά, Σπουδάστρια Τομέα ΜΜΕ & Ήχου

Στα δώρα που έτυχε να έχουν οι άνθρωποι, δεν δίνει ποτέ κανείς σημασία, ή τουλάχιστον όχι τόση όσο χρειάζεται. Τα θεωρούν αυτονόητα και φυσικά δεδομένα. Μέχρι και την υγεία τους θεωρούν δεδομένη. Νιώθουν να χάνεται η ζωή τους κάτω από τα πόδια τους, μόνο όταν τα χάσουν, αν όχι όλα, κάποιο από αυτά. Είτε αυτά είναι άψυχα υλικά, είτε είναι κυρίως κομμάτια του σώματός.

Για κάποιους φυσικά, η υγεία δεν αποτελεί κάτι το δεδομένο. Άνθρωποι που είτε από ξαφνικό ατύχημα, είτε από γενετικό ατύχημα, χάνουν κάποια φυσική τους ιδιότητα. Χάνουν την όραση, την ακοή ή την ομιλία τους. Άτομα με κινητικά προβλήματα, με ειδικές ικανότητες. Οι γύρω αρχίζουν και κοιτάνε περίεργα, οι άνθρωποι αυτοί γίνονται λόγοι σχολιασμού. Στιγματίζονται από το πουθενά. Δυστυχώς δημιουργούνται ταμπέλες. Ξαφνικά η ζωής τους αλλάζει από την μία μέρα στην άλλη. Μειονεκτούν. Η απώλεια ενός τμήματος του σώματος τους, η μη αποτελεσματική λειτουργεία του και η βοήθεια κάποιου τρίτου για να εξυπηρετηθούν έχει ως συνέπεια τον αποκλεισμό τους και την αποχή τους από τις δραστηριότητες της κοινωνίας. Περιορίζονται στις κινήσεις τους, δεν μπορούν να κάνουν πράγματα που πραγματικά αγαπούν. Πως θα διασχίσουν όλον αυτόν τον λαβύρινθο που κάποιος τους έβαλε χωρίς να είναι επιλογή τους;

Η διέξοδος από τον λαβύρινθο!

Φυσικά, αυτός ο λαβύρινθος βρίσκεται και έξω στον κόσμο. Όλα το ίδιο αφιλόξενα και χαοτικά. Δρόμοι με λακκούβες, πεζοδρόμια ψηλά, έλλειψη ασανσέρ για ευκολότερη πρόσβαση, θέσεις παρκινγκ για τα άτομα αυτά που τις περισσότερες, αν όχι όλες, τις φορές είναι πιασμένες από ασυνείδητους που τις καλύπτουν. Χωρίς ίχνος σεβασμού.  Τα εμπόδια που έχουν να αντιμετωπίσουν τα άτομα με αναπηρία αποκτούν μεγαλύτερες διαστάσεις, εφόσον η κοινωνία πολύ συχνά δεν λαμβάνει υπόψιν τα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες και τις ανάγκες των συγκεκριμένων ατόμων. Αναπηρία πλέον θεωρείται το αποτέλεσμα της σχέσης των ικανοτήτων ενός ατόμου και των απαιτήσεων του περιβάλλοντος. Αυτά τα άτομα δεν έχουν την απαίτηση να γίνει ευκολότερη η ζωή τους. Αυτό που αποζητούν είναι η ισότητα. Στοχεύοντας στην πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Φυσικά, τεράστιο ρόλο παίζει και ο σεβασμός. Είναι δικαίωμα όλων η πρόσβαση σε όλες τις δραστηριότητες και το κράτος είναι υποχρεωμένο να τις παρέχει. Ιδρύματα κατάλληλα για την φροντίδα και παροχή εκπαίδευσης. Βιβλιοθήκες προσβάσιμες, τόσο για τους τυφλούς, όσο και για άτομα με κινητικά προβλήματα. Παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών για αυτά τα άτομα, για την καθημερινή τους ζωή. Μέριμνα για επαγγελματική αποκατάσταση, ένταξη και ενσωμάτωση στην κοινωνία.

"Το ελάττωμα είναι δικαίωμα"

Συμπερασματικά, η αναπηρία δημιουργείται από την ίδια την κοινωνία, όταν αυτή μη έχοντας τις κατάλληλες υποδομές, δεν δίνει την απαραίτητη προσοχή στις ατέλειες ενός ανθρώπου, διαγράφοντας όλες τις άλλες πλευρές του. Επομένως, η αλλαγή του αφιλόξενου περιβάλλοντος για άτομα με αναπηρίες είναι η λύση. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, δεν απαιτείται μεγάλη οικονομική προσπάθεια, αλλά ευαισθησία και συνειδητοποίηση των ευθυνών που όλοι έχουν απέναντι στον συνάνθρωπό τους. Ο άνθρωπος φοβάται να εκθέσει τις αδυναμίες του και να τσαλακωθεί, να τολμήσει, να διαφέρει και να διαφωνήσει. Όταν η αδυναμία γίνεται δύναμη, ποιος θα τολμήσει να πει πως η διαφορετικότητα είναι ελάττωμα; "Το ελάττωμα είναι δικαίωμα" είχε πει κάποτε η Φρίντα Κάλο.

Σε κάθε άτομο δεν μετράει μόνο το σύνολο των σωματικών και νοητικών του ικανοτήτων, αλλά το γενικό σύνολο των χαρακτηριστικών του που το καθιστά ικανό. Πιο δύσκολη είναι η "πνευματική αναπηρία" των ανθρώπων. Η αναπηρία δεν αποτελεί εμπόδιο στην ζωή, αντιθέτως μια στάση ζωής δημιούργησε ανάπηρες πόλεις.